"Na 3 weken mochten ze allemaal naar huis terug, behalve Jopie, hij moest er nog 3 en thuis was het op zeker ook nog niet pluis.

Eén tussenweek om het gebouw schoon en gereed te maken voor de volgende groep bleekneusjes. Jopie mocht mee boodschappen doen en kreeg als enig kind minder regels en meer aandacht. Hij genoot ervan.

Na een week kwamen de nieuwe ‘bleke’ kinderen binnen en ook de regels terug.
Enkele dagen later liep hij de eetzaal in en zag plots zijn juffrouw Joke.
Ze riep “Jopie” en strekte de armen naar hem uit. Hij stormde op haar af en omklemde haar of zijn leven er vanaf hing, eindelijk weer echte warmte.
Hij zou haar nooit meer los laten, zijn nieuwe moeder, en wat was ze knap.
Zou hij onbewust verliefd op haar zijn. Kunnen jongetjes van 7 dat?
De kinderen namen het gebeuren spottend in zich op. Het deed hem niets.
Na een poosje moest hij haar, onder de strenge blik van de hoofdzuster, op bevel loslaten en werd naar zijn plaats gestuurd. Teleurgesteld ging hij zitten.

Midden in de nacht klonk er motorgeronk. Hij keek door het raam. Aan de overkant liepen de motoren van 1 der vliegtuigen met veel rookpluimen warm.
Hij zou natuurlijk, blootvoets stiefelde hij over de linoleumgang, via de trap naar beneden, door de voordeur, naar de overkant, daar stond in de speeltuin het vliegtuig. Hij had er vaak aan gedacht, nu gebeurde het echt. Bovenaan de vliegtuigtrap stond juffrouw Joke. “We vliegen je naar huis Jopie”, schreeuwde ze boven het lawaai uit. De motoren verhoogden hun toeren.
Zijn pyjamaatje wapperde in de turbulentie, het leek wel een oorlogsfilm.
Plots was hij binnen, de deur sloot zich, langzaam nam de snelheid toe en los waren ze. Wegen en steden gleden onder hen door. Hij voelde zich vrij als een vogel. Juffrouw Joke keek hem liefdevol aan, hij lachte verlegen terug.
Het ochtendgloren gluurde over de horizon toen ze boven Den Haag vlogen.
Richting de Schilderwijk, hij zag zijn school, de huizen van zijn vriendjes en vriendinnetjes, het badhuis met zijn typerende ronde dak en op het plaatsje achter het huis hing zijn moeder de was op. Zijn hart maakte een sprongetje.

Hij was weer thuis, de nachtmerrie was over. Maar neen, een nieuw probleem diende zich aan: de motoren haperden, snel verloren ze hoogte, richting zee.
De piloot vocht, juffrouw Joke drukte hem tegen zich aan. Een hevige klap, het licht ging uit, water liep gestaag het vliegtuig in (wordt vervolgd).

Tekst: Mink Out. Nieuwe bundel verkrijgbaar op: www.conckshop.nl."


Mink Out is de eigenaar van De Conckelaer in Voorburg. Hij schrijft elke week een column die op zaterdag om 16:00 uur verschijnt op de website van Midvliet.

Onderstaand schilderij koos Mink uit om bij zijn column te laten plaatsen.


                                                                             1943 Building a Halifax Bomber. Frank O. Salisbury (British painter)