Toen ik pas neerstreek in mijn Voorburgse cafeetje aan de Hoekweg, idyllisch gelegen aan de Trekvliet wachtte me een verrassing van jewelste: een heus asielzoekerscentrum vlakbij.

Op nog geen kilometer hemelsbreed aan de Junostraat werden zo’n 250 vluchtelingen gehuisvest. Merendeels getraumatiseerde figuren? 

En ik dan als enig café in de buurt, zou ze natuurlijk allemaal binnenkrijgen.

Het zat me niet lekker, maar buiten een pittig gesprek met een Joego onder de naam Drako en zijn reusachtige maat in een spierwit, nep-Nike trainingspak en het vermaken van een 5-tal pikzwarte Afrikaners, met een heus stamhoofd wiens voeten ze kusten en wat losse incidenten viel het allemaal best wel mee.

Kreeg ook van die gasten binnen die zich moeiteloos bij de vaste klanten aansloten, Senna was er zo één, tofferik, had een geluidsstudio in Sarajevo.

Had hij net, al zijn geld zat er in, ging erg goed, sommige hits sloegen in als een bom. Tot er een echte bom op zijn studio neerkwam, een echte hit.

Slechts een krater markeerde de plek waar Senna had gedacht zijn toekomst op te kunnen bouwen. Niets restte om te blijven, hij vluchtte naar Nederland.

Is toch ellende, een paar jaar ervoor hoste Sarajevo de Olympische spelen, zoiets moderns, je kon je toch niet voorstellen dat daar zo’n Neanderthaler event zou gaan plaatsvinden, zoals die brute oorlog tussen bevolkingsgroepen.

Herinner me de docu nog dat Serven vanaf de heuvels de stad beschoten met wellicht de echte hit van Senna. Radovan Karadzic liep daar ook rond.

Vanaf die heuvels werden door snipers vrouwen, mannen, ouderen en zelfs kinderen, die op straat liepen voor boodschappen of zo, onder vuur genomen.

Zit een tragisch verhaal aan vast: de Sarajevo Romeo en Juliet, door snipers doodgeschoten, lichamen lagen dagen bij elkaar op straat. (Docu op YouTube).

En als je dan wel genoeg drollen in de goot van het menselijk bestaan hebt zien drijven, schijnt er toch nog een overtreffende trap te zijn die regelrecht toegang zou moeten bieden tot aan en door, de poorten van de hel.

Zeer rijke Italianen, Russen en Amerikanen kochten zich, voor veel geld, een geheel verzorgde “safari” om op de mensen op Sniper Alley te mogen schieten.    

Er waren zelfs tarieven, kinderen kostten het meest, daarna mannen, dan vrouwen, liefst gewapend en in uniform, bejaarden mocht je gratis afknallen.

Er schijnen bewijzen te zijn. Kan een mens zo ver afdalen? Daal dan die trap maar af, en mogen u eeuwig branden! Lekker verhaal. Rijke Amerikanen??? 

Tekst: Mink Out. 
Schilderij: 1908 Street Scene Dresden. Ernst Ludwig Kirchner