Na uitvoerig overleg en een risicoanalyse is het huidige bestuur van Westerpop tot de conclusie gekomen dat het festival in zijn huidige vorm niet langer haalbaar is.

Dit besluit is gebaseerd op verschillende factoren, met als belangrijkste de aanhoudende inflatie, die na de extreme inflatie direct na de pandemie vooral de evenementensector hard heeft getroffen. Het risico op een faillissement bij tegenvallende inkomsten, bijvoorbeeld door slecht weer, is simpelweg te groot geworden. Deze verantwoordelijkheid wil het bestuur niet dragen.

Westerpop begon in 1989 als een initiatief van een groep vrienden, met de bedoeling cultuur en plezier voor iedereen (organisatie, vrijwilligers en bezoekers) te combineren en laagdrempelig te houden. Wat ooit begon als een uit de hand gelopen hobby, is in de loop van 30 edities uitgegroeid tot een volwaardig festival met een regionale én landelijke uitstraling, dat jaarlijks zo’n 15.000 tot 17.000 bezoekers trekt.

"De editie van 2025 zou een stijging van de begroting en dus van de kosten laten zien van 40% sinds de pandemie. Deze feiten spreken voor zich. Het was daarom tijd om ons af te vragen of een festival van het kaliber van Westerpop in deze vorm en in deze tijd nog haalbaar is. Helaas is onze conclusie dat dit niet het geval is.
We hebben de optie van ticketverkoop overwogen, maar ook deze mogelijkheid sluit niet aan bij de visie die we altijd hebben gehad: een laagdrempelig, gratis toegankelijk festival voor iedereen, jong en oud.

We zijn verdrietig en teleurgesteld over het besluit om Westerpop te beëindigen. We realiseren ons dat we hiermee onze vrijwilligers, bezoekers en partners een prachtig festival met een lange geschiedenis ontnemen en uit de evenementenagenda laten verdwijnen. Dit doet ons veel pijn, en we vragen hiervoor je begrip."
De organisatie en vrijwilligers kijken terug op een geweldige reis sinds 1989, vol met hoogtepunten die Westerpop hebben gemaakt tot een onvergetelijke reeks van 30 edities.!


Door: Peter van der Aar.
Bron: persbericht Westerpop.
Tekst: René van Eijk.
Foto's: Peter van der Aar.