Bij een recente inspectie heeft Stadsbeheer een opmerkelijke ontdekking gedaan: de Grote Groene Sabelsprinkhaan is gespot op het Goopad in Leidschendam.

De Grote Groene Sabelsprinkhaan, met een lengte van maar liefst 8 cm, behoort tot de grootste insecten in ons land. Deze indrukwekkende sprinkhaan valt op door zijn felgroene kleur, afgewisseld met een kenmerkende bruine streep over de bovenkant van zijn kop, halsschild en de basis van zijn voorvleugels. Ondanks zijn grootte is deze sprinkhaan een meester in het zich verbergen in het groen, waardoor waarnemingen zeldzaam zijn.

Verborgen reus in het groene hart
Hoewel de lange vleugels van de Grote Groene Sabelsprinkhaan het mogelijk maken om te vliegen, wordt dit zelden waargenomen. Dit komt waarschijnlijk doordat de sprinkhaan zich voornamelijk voedt met zowel plantaardig als dierlijk voedsel, zoals insecten en rupsen, en daardoor zijn tijd doorbrengt op de grond of in lage vegetatie.

Wat de sabelsprinkhaan bijzonder maakt, is het geluid dat hij produceert. In de namiddag en avond vullen de mannetjes de lucht met hun harde, repeterende roep, een geluid dat zelfs hoorbaar is vanuit een rijdende trein. Dit geluid is bedoeld om vrouwtjes aan te trekken en rivalen af te schrikken.

De naam ‘sabelsprinkhaan’ is te danken aan de opvallende legbuis van het vrouwtje, die als een zwaard uit het achterlijf steekt. Deze 'sabel' wordt echter niet gebruikt voor gevechten, maar dient een heel ander doel. In september gebruikt het vrouwtje deze legboor om haar eitjes zorgvuldig in boomschors of in de grond af te zetten. Na de winter komen de nimfen uit deze eitjes, die na verschillende vervellingen tegen eind juni volgroeid zijn. De volwassen sprinkhanen klimmen dan hoger in bomen en planten om te jagen.


Door: Karin van der Spek
Bron en foto: afdeling Stadsbeheer gemeente LV