"Vroeger stond er in de Grote Marktstraat, onder de V&D kap, regelmatig een groep mensen het winkelend publiek te bekeren.

Enerzijds lachte ik schamper (in mijzelf). Anderzijds had ik ook wel weer respect voor hun lef en doorzettingsvermogen.
Er bleef bijna nooit iemand staan zo van hee, dat lijkt me interessant. 
De meeste mensen stiefelden door om een dreigende privépreek te ontlopen.
Te vuur en te zwaard werd het woord Gods verkondigd. E.e.a. aangevuld door foldertjes met lokkende teksten, zoals: en toch kan God u helpen.  
 
De leider was een 50er die Bijbelteksten net zo gemeend uitsprak als een ouderling zijn vloeken, wanneer deze net vernomen heeft dat zijn jongste dochter zwanger is geraakt van een buitenstaander. 
De groep leek naar mijn idee op Romeins keizerrijkje met een bak vol intriges.
Ineens waren er ook twee rivaliserende groepen, die de passanten probeerden te overtuigen dat de God die zij brachten beter was dan die van de anderen. 
De leider van de tweede groep was Freek, de voormalige rechterhand van de baas van groep 1. Hij was voor zichzelf begonnen. Met het schuim op de lippen en veel consumptie verkondigde hij nu zelf het woord van de ware God. 
‘Vooraanstaand’ en zeer gedreven bespeelde hij, tussen de teksten door, zijn gitaar. Naast hem stond, altijd en ‘onlosmakelijk’, zijn devote vrouw Suzan. 
 
De groepen bestonden veelal uit van die sloebers. Het type dat zaterdag vroeg in de morgen op een gammele fiets, hoopvol naar het centrum reden. 
Sjofel geklede mensen, die allang blij waren dat ze ergens bij mochten horen.
De leiders onderscheidde zich duidelijk door hun strakke kapsels en kleding.
Groep 1 was op een bepaald moment ineens van het straattoneel verdwenen, dus had groep 2 het (konink)rijk helemaal voor zichzelf. Op een dag was zij er ineens bij. Een opvallend mooi meisje op een onopvallende plek. 
Schuchter maar uiterst geconcentreerd bespeelde zij slechts de triangel.
Ondanks die plek had ik haar niet over het mooie hoofdje gezien, maar ook voor onze prekende nep-Eric Clapton was ze niet onopgevallen gebleven.
Suzan was plotseling uit beeld en Mooihoofdje stond nu vooraan, naast de door haar aanbeden Freek, vol overgave met een tamboerijn te zwaaien.
Haar prachtige verschijning bleek een ware attractie, mensen kwamen in drommen van heinde en ver. Ze genoot, nimmer was het preken zo succesvol.  
Of dit verhaal precies zo in elkaar stak als hierboven beschreven weet ik niet zeker. Het is mijn visie. Waar of niet waar, ik zou het gewoon geloven…….    
 
Tekst: Mink Out. Binnenkort wellicht de bundel: www.conckshop.nl." 
 
 
Mink Out is de eigenaar van De Conckelaer in Voorburg. Hij schrijft elke week een column die op zaterdag om 16:00 uur verschijnt op de website van Midvliet.
 
Onderstaand schilderij koos Mink uit om bij zijn column te laten plaatsen. 
 
                                                                    1860 Hagepreek buiten Utrecht. Bastiaan de Poorter.