"Ik kwam voor het eerst bij Toko Sien Sien toen de Schilderswijk nog oudbouw was.

Een stukje verder, op de Hoefkade, had ik een tweedehandszaak annex stapelbedden -“groothandel”.
Als we trek hadden in een broodje garnalen of rundvlees wipte ik ff bij Sjon naar binnen. De broodjes rolden warm uit een apparaat en dan met komkommer en sambal, paar blikjes Fernandes groen om te spoelen, heerlijk.
Hij heette Ramon, maar iedereen noemde hem Sjon, heb geen idee waarom.
In het begin maakte ik het nog eens mee dat er een paar doorgesnoven Antillianen bij hem binnen waren en tegen hem schreeuwden zo van Chinow.
Ik stond op springen, maar Sjon bleef kalm en maakte haast slaafs het eten.
We hebben het er nog wel eens over gehad, hij zei: “Ach Mink, die dingen gebeuren, het gaat wel weer voorbij”. Hij wist zijn plaats en beruste daarin.

Ik verdween van de Hoefkade om mijn geluk in de horeca te beproeven, maar bleef wekelijks een hapje bij hem eten. Sotosoep, mihoen met grote garnalen of gewoon roti, de keuze was reuze. Toen kwam, niet geheel onterecht, de stadsvernieuwing. Ook het pand van TSS ontsnapte niet aan de sloopkogel. Het bleef een poosje stil. Toen het stof was neergedaald en de rook opgetrokken, herrees TSS als een Feniks uit de as en wel op dezelfde plek.
Het was anders, in het nieuwe pand. Maar alles went, dus ook een strakke rotitent. Ook Den Ouden Neel was een hooggeëerde gast, die men tot in den treure verwende. Vaak haalde ik eten voor bij haar thuis, één groot feest.
Veel tafeldames en heren nam ik mee naar dit Haags icoon van lekker eten aan een keukentafeltje. Eigenlijk raar dat smulpaap Mark Rutte nooit langs kwam.

Je zag hier allerlei mensen, vaak niet de makkelijksten, het ging meestal goed dankzij Sjon’s en Mai’s (met markant haarnetje) houding en aanpak.
Heb ze ter afsluiting van 40 jaar eten een mooie bos bloemen gegeven met een kaartje eraan geknoopt voorzien van de kreet ‘bedankt’. Ik was de enige denk ik. Nou is Sjon en Mai ook wel mensen die met dit soort dingen niet te koop lopen, wellicht de reden voor de magere bloemenweelde.
Nog wel even een vent die het jammer vond dat ze dicht gingen, maar terloops nog wel even de opmerking maakte of nu het eten gratis was. Jammer vind ik dat. Op de laatste dag zo’n opmerking, klootzakken blijven bestaan, daar doe je weinig aan. Sjon (Ramon) en Mai, veel geluk voor nog vele jaren, jullie hebben er hard genoeg voor gewerkt. Bedankt voor het lekkere eten en de toffe band. Tis jammer, maar onvermijdelijk. Over dingen die verdwijnen.

Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar op: www.conckshop.nl." 


Mink Out is de eigenaar van De Conckelaer in Voorburg. Hij schrijft elke week een column die op zaterdag om 16:00 uur verschijnt op de website van Midvliet.

Onderstaand schilderij koos Mink uit om bij zijn column te laten plaatsen.


                                                                 S.d. Dinner Party at a Mandarin's House. Thomas Allom