"Er moest een baal chips gehaald worden voor de kinderparty’s. De mini Sligro was steeds uitverkocht dus op naar het Forepark.

Hopelijk hadden ze daar wel grote hoeveelheden chips, anders zou het een hele klus worden om in kleinere supermarkten te foerageren.
Opgelucht vond ik de verlossende berg kinderchips waar ik voor kwam.
Aan de kassa afrekenen, en wat schets mijn verbazing, ik had door mijn fors besteed bedrag recht op een gratis doos ijsjes, raketjes welteverstaan.
Vanwege de warmte een welkome geste, maar ja, een hele doos, ze zaten niet eens in mijn vast assortiment. Wat moest ik er eigenlijk mee, ik zou wel zien.
Bij de Wijkerbrug sta ik stil voor het stoplicht om rechtdoor te gaan.
Naast mij de auto’s om rechtsaf over de brug hun reis te kunnen vervolgen.
Wachtend kijk ik in het rond tot mijn oog op een 15-tal tienerkinderen valt. Bij toerbeurt duiken ze van de brug, en gelijk hebben ze met dit warme weer.

Ineens kwam een eventuele kans om mijn ijsjes uit te delen bovendrijven.
Maar ja, dan stond ik nu wel heel erg verkeerd voorgesorteerd. En hoe ga je als dikkere, oudere man gratis ijsjes slijten aan 15 schaars geklede tieners.
Ik twijfelde of, en hoe ik het zou doen. Mijn geblindeerde bestelbus zou een spontane toenadering ook niet echt ten goede komen, dacht ik zo.
De lichten sprongen op groen, in een split second besloot ik om het gewoon maar te doen. Ik wurmde me behendig voor de rechtafgaanders en draaide de brugwachtersparkeerplek op, waardoor ik plots vlak achter de tieners stond.
Door mijn open zijraam riep ik dat ik gratis ijsjes had en of zij die wilden.
Ze keken me aan of ik een soort van kinderlokker was, het water en de achterdocht droop van hen af. “Jongens, sjezus, ijsjes net gratis bij de Sligro gekregen, tis snikheet en ik gun ze jullie. Schuif die zijdeur nou open,”!
Geen beweging. Ik schoof zelf de deur maar open en toonde de ijsjesdoos.

Nog steeds geen beweging, ze waren zo te zien goed argwanend opgevoed.
“Kom op nou ik doe jullie echt niks hoor, heb alleen ijsjes”. Een meisje stapte aarzelend naar voren en ritste kordaat de doos open, het hek was van de dam.
“Allemaal één, en het papiertje in de prullenbak”, riep ik ze opvoedend toe.
“Ja hoor meneer, moet u ook een ijsje”, sprak het laatste ventje vriendelijk, terwijl hij mij er één toestak. Ik pakte het aan, ze smaakte fantastisch.
Ik reed sabbelend en slurpend weg. De motoragent, die blijkbaar het hele theater had gevolgd, keek lachend toe, en of ik mijn gordel om wilde doen :-)

Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar op: www.conckshop.nl." 


Mink Out is de eigenaar van De Conckelaer in Voorburg. Hij schrijft elke week een column die op zaterdag om 16:00 uur verschijnt op de website van Midvliet.

Onderstaand schilderij koos Mink uit om bij zijn column te laten plaatsen."


                                                                                   1909 Das gelbschwarze Trikot. Max Pechstein