"Mijn moeder, Den Ouden Neel, had dat ook. Als ze ergens binnenkwam zei ze standaard dat ze maar heel even kon blijven.

Dat heb ik van haar, altijd die gedachte: ik moet nog veel doen. Zeg maar ff always on the run naar een volgende taak.
Daar wordt een mens onrustig van. Is dat bij iedereen, dat eeuwige gejaag?

Nou valt taken achterelkaar doen wel mee, maar je moet ze dan wel snappen.
In mijn erbarmelijke zoektocht naar iets waar ik goed in was, ontaardde dat vaak in een regelrechte ramp wanneer het moeilijk of “onsnapbaar” bleek.
Toen ik op de basisschool en het voortgezet onderwijs zat begon dat al.
Op de gereformeerde lagere school was dat eerst met de tafels en toen met psalmversjes uit je hoofd leren. Met die psalmversjes zat ik elk weekend in mijn maag. Ik hield het gewoon niet vast. Maandag was de kans op een beurt.
Enkele van die oudhollandsche;-) verzen ken ik nog uit mijn hoofd. Niet dat ik er bijster veel aan heb. Ik zie het maar als een soort van hersengymnastiek.

In het voortgezet onderwijs kristalliseerde de ellende zich pas echt uit.
Altijd dat verdomde huiswerk. 24/7 een schuldgevoel, voelde me opgejaagd, had een minderwaardigheidscomplex (die anderen konden het wel), ja zelfs slapeloosheid hield mij wakker:-). Ik wilde graag, maar snapte het slechts heel erg slecht. “Slechts heel erg slecht”. Nou als ik het zo beschrijf begrijpt u zeker wel dat een glansrijke carrière er voor mij van huis uit niet echt in zat.
Veel kunstgrepen waren nodig voor een matig resultaat bij het schoolverlaten.
Ben maar gaan werken, met een bedrijfsopleiding. Was hem ook niet helemaal. In dienst, daar werd mijn redelijk mate van vindingrijkheid al snel opgemerkt.

Daarna veel dingen gedaan, maar dat extra puntje ‘vindingrijkheid’ deed het.
Het heeft me, met heel veel ups en downs, gebracht waar ik nu sta.
Met veel inzet, mazzel en hulp ben ik nu toch wat aan het bereiken, gelukkig.
Niet dat dat opgejaagde weg is, maar ik snap nu de dingen die ik moet doen. Voel me in ieder geval niet meer als een klunzig eendje tussen statige zwanen.
Ik had toch blijkbaar meer in me dan men, en ikzelf, aanvankelijk dacht.
Dat opgejaagde gevoel heb ik nog steeds, zij het in veel mindere mate.
Ik maak nog steeds lijstjes, liggen er nu weer 3 op mijn redelijk vol bureau, maar door de ervaring en betere tijdsverdeling is het nu redelijk te behappen.
Dat altijd haast, ach dat zal blijven, dat heb ik van mijn moedahtjuh.

Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar op: www.conckshop.nl." 


Mink Out is de eigenaar van De Conckelaer in Voorburg. Hij schrijft elke week een column die op zaterdag om 16:00 uur verschijnt op de website van Midvliet.

Onderstaand schilderij koos Mink uit om bij zijn column te laten plaatsen.


                                                                                                     1897 At the Door of the School. Nikolai Petrovich Bogdanov-Belsky