"Broer Ger is een gozah die het leven niet schuwt. Hij is het toonbeeld van de “vrije Haagse jongen”. Altijd bezig zeg maar.

Zat in veel facetten van de horeca, in handel, had ook een 2e handszaak (welke van de gebroeders Out niet) en deed nog wel meer dingetjes die ik niet allemaal voor het voetlicht hoef te brengen. Deze man heeft in zijn woelig leven wel een beetje tegenslag gekend. Maar hoe erg dan ook, hij vocht en kwam toch altijd weer bovendrijven.

Door ons bezigzijn met Den Ouden Neel en haar afscheid zijn we meer naar elkaar toegegroeid, en op onze leeftijd hebben we ook meer tijd voor elkaar. Plots kwam hij met het idee om zijn woonboot te verkopen. Hij werd te groot. Niet dat de boot groeide, maar zo’n zee van ruimte was op zijn leeftijd onzin. En er was een plan: hij wilde een huis in Spanje kopen, altijd lekker weer. Ikzelf moet daar niet aan denken, met mijn semi-autistische inslag is mijn gerieflijk huis de rots waar ik houvast en rust vind, voel me er heerlijk. En je wordt alleen maar ouder. We kunnen vaak wel zeiken over Nederland, maar de verzorging voor ouderen is hier toch beter dan in Spanje dacht ik.
En als je uit Den Haag weggaat kom je ook nooit terug met die hoge prijzen.

Deze redenen konden hem niet op andere gedachten brengen, een echte Out.
Ik zag hem al berooid en bibberend in een Spaans bejaardentehuis zitten.
Alles bij elkaar vond ik het op zijn leeftijd een onbesuisde onderneming.
Ja en toen kwam die dag. De boot was verkocht, het plan was snel klaar.
Spullen in de opslag, drie weken in een Roompothuisje, daarna met kennissen gezamenlijk in een vilaatje in Spanje en vervolgens ging hij huren of kopen.

Ben nog ff met hem uit eten geweest, Indisch, vinden we allebei lekker.
Aan de tafel drukte ik hem nog wel op het hart om kalm aan te doen met zijn centen, dit was zijn laatste kans om een aanzienlijk bedrag te bezitten.
Hij keek me, over de (rijst)tafel heen aan en zei: “dat is nou juist wat ik probeer te pakken Mink, mijn laatste kans. Ik ben goed over de 70 heen en eer ik wegkwijn in woonboot en bejaardensoos wil ik nog 1 keer een avontuur.”
Ik hoorde klik, klik. Het kwartje viel ook bij mij. Tuurlijk moest hij het doen.
Ineens vond ik het een top idee, al mijn bezwaren verdwenen als sneeuw voor de Spaanse zon. “Ik ga denk ik elke dag zwemmen Mink, hier is de zee te koud” sprak hij met glanzende pretoogjes. Is toch eigenlijk wel top zo’n broer.
Broer Ger, goede keus. Geniet maar zo lang mogelijk van je laatste avontuur gozah.

Tekst: Mink Out. Nieuwe bundel: De kunst van het kijken 2, is uit. Voor sint en kerst binnen, leuk cadeau: bestellen?: www.conckshop.nl. Voor de Sinterklaas besteld, gratis in Den Haag en buurgemeenten bezorgd."


Mink Out is de eigenaar van De Conckelaer in Voorburg. Hij schrijft elke week een column die op zaterdag om 16:00 uur verschijnt op de website van Midvliet.

Onderstaand schilderij koos Mink uit om bij zijn column te laten plaatsen.


                                                                          1904 Midday at Valencia beach. Joaquín Sorolla