Nou, afgelopen week was het dan weer is zo ver, ik verjaarde. 68 geworden, ik loop naar de 70, een ware verjaarde bejaarde.

Het voelt een beetje eng, de tijd dringt. Hoe lang heb ik nog?
Rond zo’n datum denk je toch vaker over het einde der dagen van jezelf en het teruglopen van het soepel bewegen en andere ongemakken.
Als ik zo om me heen kijk valt het nog reuze mee, maar de tanden des tijds knagen langzaam maar zeker ook aan mijn ongekende mogelijkheden.
Laatst liep ik op mijn nieuwe anti-hielspoor-schoenen richting de binnenstad voor wat vertier. Ik zag twee jongetjes met een sublieme voet-balbeheersing.
Van grote afstand speelden ze elkaar, op een fenomenale wijze, de bal toe.
Mede door die schoenen naderde ik de jongleurs met een flukse wandelgang.

Eén van hen zag me aankomen en gaf een haarzuivere voorzet, zodat de bal, met een pisboogje, over mijn schouder vlak achter me zou belanden.
Een vlaag van verraderlijke jeugdige overmoed overspoelde me. Dit deed me mijn leeftijd en de daarbij behorende stramheid voor een moment vergeten.
Ik volgde de bal met mijn ogen tot achter me, spreidde mijn armen en tilde het onderbeen op om het ‘trapleer’ soepel naar de jongeren terug te hakken.
Al snel werd duidelijk dat deze beweging mij echt niet meer paste. In mijn hoofd zat deze ‘move’ verankerd, maar het lijf gaf me een dikke middelvinger. 
Een regelrechte afgang viel mij te beurt. Ik had de kanskaart getrokken: Ga direct naar de gevangenis. Ga niet langs start. U ontvangt geen 20.000 euro. 
Met motorisch gestoorde bewegingen gelijk een spasticus kon ik een flinke val ternauwernood voorkomen en hervond mijn alles geruststellende evenwicht.  
Ik meesmuilde de jongens, flauw lachend, een excuserend zinnetje toe en verliet, als een snelwandelaar, deze plek van de beschamende confrontatie.

Zo zie je maar, je bent nooit te oud om te leren, gewoon rustiger aan doen.  
Dinsdag mijn mannelijke trots maar weer wat opgekrikt met een flinke motorrit door de lage landen op de Black beauty, wat een machine zeg.
Na een verkleumde thuiskomst (speciaal jasje vergeten) en een heet bad voelde ik me weer als een jonge god. Zeg maar gerust: as strong as a mountain.
Nou, het verjaardagleed is weer geleden, op naar de zeventig dan maar.
Heb veel kroonverjaardagsfeestjes in mijn zaaltje: 30, 40, 50, 60 jaar, maar van 70 jaar waren er pas 2, die leeftijdsgroep doet er niet zo veel meer aan.
Nou, de derde party gaat plaatvinden hoor, en de enige 80e ook nog, toch? 

Tekst: Mink Out.                              
Nieuwe bundel verkrijgbaar op: www.conckshop.nl